Het is de ochtend dat UM-bestuursvoorzitter Rianne Letschert in de regionale krant fel uithaalt naar onderwijsminister Robbert Dijkgraaf. Hij heeft laten doorschemeren een generieke maatregel te willen nemen om de toestroom van buitenlandse studenten te beperken. Die zouden Nederlandse studenten verdringen, de staat veel geld kosten, de ‘Verengelsing’ aanwakkeren en ook eens het woningprobleem verergeren.

Volgens Letschert stuk voor stuk oneigenlijke argumenten, ook voor de Universiteit Maastricht met ruim 12.500 van de 22.000 studenten met een buitenlands paspoort. Even later zal de minister op zijn woorden terugkomen. Of daarmee het laatste woord gezegd is? Voor Patrick Bijsmans is de discussie, uiteraard, niet nieuw. “Om de zoveel jaar wordt die gevoerd”, zegt hij. “Persoonlijk zou ik het niet verstandig vinden om de komst van buitenlandse studenten af te remmen. Universiteit Maastricht is juist een internationale universiteit. Studenten kiezen voor ons systeem van probleemgestuurd onderwijs én de vele internationale studies. De brede inbreng van verschillende nationaliteiten in de onderwijsgroepen vind ik heel waardevol. En we willen toch een inclusieve maatschappij waarin we grenzen zoveel mogelijk slechten?”

Voor Carla Haelermans, hoogleraar onderwijseconomie, staat het internationale karakter van de UM evenmin ter discussie. “Als ik kijk naar de resultaten van onze studenten en hoe ze in de maatschappij landen, dan kan ik alleen maar positief zijn. Ze leren zo veel van elkaar. Hoe diverser hun achtergrond, hoe beter.