Van der Wal wilde weten wat voorspelt hoe een kind gaat reageren. Voor het onderzoek keek Van der Wal naar verschillende situaties, zoals geen uitnodiging krijgen voor een feestje of niet gekozen worden met gym, en hoe kinderen hierop reageren. Volgens de gedragswetenschapper waren de ouders de meest logische factor. “Maar die blijken helemaal geen sterke rol te hebben, in elk geval geen directe invloed”, zegt Van der Wal. Vergeving blijkt op evolutionair ontwikkeld gedrag te lijken, voortkomend uit een natuurlijke behoefte om een relatie met een ander in stand te houden.

De belangrijkste factor bleek of de kinderen bevriend waren. “Kinderen moeten met leeftijdsgenoten omgaan om gelukkig en gezond te zijn. Tegelijkertijd is het onontkoombaar dat ze elkaar kwetsen. Eén van de grootste uitdagingen in het kinderleven is dus het in stand houden van hun vriendschappen, ondanks voortdurend opborrelende conflicten”, legt Van der Wal uit. Het blijkt zelfs onmogelijk te zijn om vriendschappen aan te houden als een kind niet kan vergeven.

Kinderen die zich speciaal voelen bleken aan de hand van een experiment minder te vergeven dan anderen. Van der Wal heeft eenzelfde soort experiment uitgevoerd onder studenten en dit leverde hetzelfde resultaat op. Leeftijd blijkt dus geen verschil te maken in de vergevingsgezindheid bij mensen die zich speciaal voelen.

Mogelijk is vergeving aan te leren, denkt Van der Wal. Een kind dat zijn impulsen kan controleren blijkt uit het onderzoek vergevingsgezinder te zijn. “Kinderen die hun impulsen leren te onderdrukken presteren beter op school, maar het is waarschijnlijk dat kinderen er ook socialer door worden”, aldus de gedragswetenschapper.

© Nationale Onderwijsgids