Uit het onderzoek blijkt dat veel pabostudenten bij de start van de opleiding vooral gericht zijn op het verwerven van kennis die ze in de praktijk kunnen toepassen en op het reproduceren van geleerde kennis. In de loop van het eerste jaar gaan academische pabo-studenten -in tegenstelling tot reguliere studenten-onderwerpen diepgaander bestuderen. Deze ontwikkeling zet zich in de daarop volgende studiejaren voort. Het blijkt dat de academische pabo-opleiding deze ontwikkeling stimuleert. Zo moeten studenten in academische pabo’s veel theoretische en praktijkgerichte bronnen kritisch beoordelen, vaak met als doel een onderbouwde opvatting over een onderwijskundig vraagstuk te ontwikkelen. Een ander voorbeeld is de opdracht een onderwijskundig thema te onderzoeken en uitkomsten hiervan te presenteren aan bijvoorbeeld basisschoolleraren. Deze opdracht wakkert het diepgaand willen begrijpen van een onderwerp aan. Zelf sturen van het eigen leren neemt tijdens de opleiding daarentegen niet toe. Ook blijken een gebrek aan samenhang in het curriculum en een (te) hoge studielast betekenisgericht leren te belemmeren. 

 

Veelbelovend is dat academische pabo-opleidingen studenten aanzetten zich te ontwikkelen tot leraren die een probleem of vraag diepgaand willen en kunnen bestuderen. Als er in de opleiding daarnaast een sterkere nadruk wordt gelegd op groeien in zelfgestuurd leren, dan vormen Nederlandse academische pabo’s mogelijk een veelbelovende manier om invloed uit te oefenen op de kwaliteit en het innovatievermogen van basisscholen.