Emotionele expressies en non-verbale communicatie worden bepaald door subtiele sociale contexten. Dit concludeert promovenda Mandy Visser. Zij bestudeerde de emotionele uitingen van 334 volwassenen en kinderen. Jonge kinderen zijn ongekunsteld in hun reacties. Naarmate de leeftijd hoger wordt, leren de kinderen gereserveerder te worden in hun emotionele uitingen. Dit meldt Tilburg University.
Naarmate een persoon ouder wordt, leert hij of zij steeds beter de communicatie aan te passen aan subtiele sociale contexten. Deze contexten bepalen de emotionele expressie en de non-verbale communicatie van een persoon. Non-verbaal gedrag wordt gebruikt om anderen te laten zien hoe iemand zich voelt. Zo kan iemand blij, boos of verdrietig zijn, vanwege gebeurtenissen om hen heen. Hoe deze emoties geuit worden hangt niet alleen af van de emoties zelf, maar ook van contextuele factoren, zoals de sociale omgeving. De aanwezigheid van mensen om de persoon heen bepalen voor een deel hoe deze persoon emoties uit en daarover leert een persoon meer naarmate hij of zij ouder wordt.
Visser onderzocht 334 volwassenen en kinderen op verschillende emotionele uitingen. Ze deed bijvoorbeeld experimenten waarbij kinderen verrast werden (met een mooi of lelijk cadeau) in het bijzijn van volwassenen. De jonge kinderen bleken anders te reageren dan de ouderen van 11 jaar. De oudere kinderen hadden meer zelfbewustzijn; zij reageerden gereserveerder. De jonge kinderen toonden “verrassing” door middel van het verwijden van ogen, het optrekken van wenkbrauwen en het openvallen van een mond. De volwassenen pasten hun non-verbale expressies echter aan afhankelijk van de sociale regels die bij een bepaalde context passen. Zo tonen zij meer of minder verrassing, wanneer dit van invloed zou kunnen zijn op hoe zij beoordeeld worden door anderen, zoals in een spelcontext.
© Nationale Onderwijsgids
