Normal_tentenkamp-734x410

Januari 2014 – Irak. De eerste protesten begonnen op 15 maart 2011. Nu, bijna drie jaar later, maakte de mensenrechtenkantoor van de VN bekend dat het de dodelijke slachtoffers niet langer telt. Het is onmogelijk om de aantallen te verifiëren. Miljoenen mensen zijn gevlucht naar omliggende landen en grenzen kunnen de stromen vluchtelingen nauwelijks aan. Kampen zijn overvol en er is een tekort aan drinkwater. Kawa Daud, voorheen student geografie, vertelt gedreven over zijn werk in het IRC hygiëne team dat voor Stichting Vluchteling actief is in het Syrische vluchtelingenkamp Arbat in Irak.

Van student tot hygiëne promoter
Sinds augustus verblijft de twintiger in dit afgelegen vluchtelingenkamp op een halve dag rijden van de Syrische grens. Kawa vormt daar samen met vijftien andere hoogopgeleide Syrische vluchtelingen het IRC hygiëne team. Het leven van deze jongeren is de afgelopen jaren drastisch veranderd. Sommigen studeerden voor de start van de oorlog aan één van de universiteiten van Syrië om ingenieur, geograaf, arts of journalist te worden. Anderen zijn onlangs afgestudeerd en waren op zoek naar een baan. Nu informeren ze medebewoners in het vluchtelingenkamp over het belang van goede hygiëne, zoals het wassen van handen na toilet gebruik, en het scheiden van afval. Ondanks hun vervlogen dromen, zijn de jongeren blij dat ze zich nu op deze manier kunnen inzetten voor hun gemeenschap.

Vluchten
Hij moest vluchten voor de oorlog in zijn land, en het toenemende geweld in zijn woonplaats Damascus. Zijn ouders, drie broers en drie zussen, heeft hij moeten achterlaten in Al-Malikiyah in het noordoosten van Syrië. Toen de grens tussen Syrië en Irak in augustus weer open werd gesteld, besloot Kawa de overtocht naar Irak te wagen in de hoop daar werk te vinden en zo zijn familie te kunnen helpen.

Tijdens zijn tocht naar Irak liep hij in een hinderlaag. Een man dreigde hem te vermoorden, enkel omdat hij Koerdisch was. Kawa besloot rustig weg te lopen maar was doodsbang dat hij door de mannen in zijn rug zou worden geschoten. Aangekomen in Irak, verbleef hij voordat hij werd overbracht naar het Arbat vluchtelingenkamp, enkele dagen in een park in het grensgebied, afgesneden van alle hulp. Vrouwen en kinderen werden onder gebracht in een school, voor de mannen was er echter geen plek.

Dankbaar werk
Terwijl Kawa wacht op de juiste papieren om betaald werk te vinden, vult hij zijn dagen met zijn werk als hygiëne promoter. Elke dag gaat hij samen met collega’s van tent tot tent om informatie te verspreiden en vragen te beantwoorden. Dit is niet altijd dankbaar werk. “We worden vaak door mensen weggestuurd met als reden dat we hen niet hoeven te vertellen dat ze hun handen moeten wassen, dat weten ze zelf wel.”

Echter, de uitbraak van diarree in het kamp begin augustus bevestigt het belang van het werk van het hygiëne team. Meteen na de uitbraak heeft het team een strak beleid gehanteerd en mede daardoor is een verdere uitbraak voorkomen. Niemand is gewend aan de omstandigheden in een vluchtelingenkamp, dus is voorlichting essentieel. “De volgende dag gaan we daarom gewoon terug naar de mensen die ons de vorige dag hebben weggejaagd.”

© Nationale Onderwijsgids