Een klank die we zelf niet kunnen maken, kunnen we ook niet horen. Dit effect is aangetoond in een onderzoek van Alison Bruder uit Vancouver en haar collega's bij baby's van zes maanden oud. Uit eerdere studies onder volwassenen bleek al dat het gehoor en de spraak invloed op elkaar hebben. Nu is dit effect ook bewezen bij zeer jonge kinderen. Dat meldt Vakblad Vroeg.
Een kind wordt steeds gevoeliger voor klankverschillen in de moedertaal. Daarnaast wordt het kind steeds ongevoeliger voor klanken die geen rol spelen in de moedertaal. Voor een snelle taalverwerving is het namelijk heel efficiënt om 'overbodige' klankverschillen uit het systeem te gooien.
Men ging men tot nog toe vooral uit van eenrichtingsverkeer: baby’s moeten eerst veel klanken horen, voordat ze die zelf gaan produceren. Paula Fikkert, hoogleraar aan de Radboud Universiteit en gespecialiseerd in kindertaalverwerving, vindt het onderzoek fascinerend. “De articulatie van een retroflex is bijzonder moeilijk – daarvoor moet de tongpunt gekruld worden en dat kunnen baby’s nog niet. Dit experiment toont aan dat ongeacht of je dat nu kunt of niet, als het je fysiek onmogelijk wordt gemaakt een klank te produceren, lijk je die klank ook niet goed waar te nemen. Met andere woorden, perceptie gaat via het gebied in de hersenen waar motoractiviteiten worden gepland.”
© Nationale Zorggids
