Absolute koplopers van steden met een oververhitte woningmarkt zijn Amsterdam, Delft, Leiden, Nijmegen, Rotterdam, Utrecht. Grote steden waar het tekort aan studentenwoningen naar verwachting de komende vijf jaar alleen nog maar meer zal toenemen. In steden als Nijmegen en Delft is het tekort zelfs in een jaar tijd nog verder toegenomen, hetgeen mede veroorzaakt is door de strengere anti-verkameringsregels die daar zijn doorgevoerd. Door dergelijke regelgeving vergeven steden steeds minder vergunningen voor studentenhuizen en toestemming voor de verkamering van woningen. Tegelijk zorgen gemeenten niet voor de bouw van nieuwe studentenwoningen waardoor een nijpend tekort dreigt en balans ontbreekt. Daarom pleit de studentenvakbond voor een bredere aanpak om dit tekort tegen te gaan.

 

Het tekort in het aanbod van studentenkamers heeft ook andere effecten, zo blijkt uit de rapportage. Door het tekort stijgen de woonlasten van studenten gemiddeld met ongeveer 2 procent per jaar bovenop de inflatie. De betaalbaarheid komt daardoor steeds verder onder druk te staan. Gemiddeld zijn studenten 44 procent van hun inkomen kwijt aan de huur. Door deze hoge bedragen zijn studenten vaak genoodzaakt zichzelf in de schulden te steken om de kosten voor hun studie en hun woning te kunnen opvangen. Daarnaast zijn jongeren hierdoor nog minder in de gelegenheid te sparen voor een latere koopwoning wat hen ook op de langere duur in de problemen brengt op de woningmarkt. Die combinatie van hoge kosten en de invoering van het leenstelsel zorgen er tot slot voor dat steeds minder studenten bereid op kamer te gaan. Hetgeen de studentenvakbond zorgen baart. Muns: "De krapte is zelfs nog iets vertekend, omdat studenten de laatste jaren steeds vaker thuis blijven wonen. We moeten echt aan de knoppen gaan draaien; bijvoorbeeld door de huurtoeslag ook voor onzelfstandige woningen te introduceren, of een einde te maken aan prijsopdrijving via een huisjesmelkersboete."