De 2 schoolgebouwen liggen naast elkaar aan een ruim schoolplein aan de noordzijde van de Apollolaan, een brede lommerrijke laan waaraan het complex haar naam ontleent. De Montessorischool is gesitueerd op de hoek met de Willem Witsenstraat, de Willemsparkschool ligt ten westen hiervan en is met een flinke sprong teruggelegd in de rooilijn. Beide gebouwen zijn vrijwel identiek aan elkaar. Ontworpen op basis van het zelfde programma van eisen, in duidelijke samenhang met elkaar, zou je zelfs kunnen spreken van een ‘eeneiige tweeling’. Het (relatief) beperkte bouwterrein, het omliggende groengebied en de vrijstaande grote woningen in de directe omgeving, inspireerden Hertzberger naar eigen zeggen tot een compacte, villa-achtige opzet van de gebouwen. Wat opvalt aan de scholen is dat ze geen uitgesproken voor- of achtergevel hebben.

 

De monumentale stalen buitentrap markeert de hoofdingang van het gebouw. Verder zijn alle gevels rondom gelijkelijk behandeld. De uitkragende erkers ter plaatse van de klaslokalen worden afgewisseld met terugliggende delen, waar de trappenhuizen zijn opgenomen. Kenmerkend voor het gevelbeeld is de toepassing van betonsteen, afgewisseld met glazen bouwstenen. Beide zijn bouwmaterialen waar Hertzberger graag mee werkte; denk bijvoorbeeld aan het voormalige Concertcentrum Vredenburg in Utrecht of het gebouw van de verzekeringsmaatschappij van Centraal Beheer in Apeldoorn.