“In de twintigste week van de zwangerschap is het gehoorbeen al volgroeid. In de 28ste week kan de foetus hoge en lage tonen onderscheiden en is hij of zij gevoelig voor het ritme van de taal die de moeder gebruikt”, aldus Grijzenhout. Kinderen die thuis dus één taal horen en pas in hun derde levensjaar worden blootgesteld aan een andere taal, zullen daar niet zo makkelijk op overgaan.

 

Grijzenhout haalt als voorbeeld een Turks kindje aan. Een kindje dat thuis alleen Turks hoort en pas op school een tweede taal meekrijgt, zal veel dingen verkeerd verstaan. Dit kind luistert met een Turks oor naar bijvoorbeeld de Nederlandse taal en klankverschillen zullen daardoor moeilijk te onderscheiden zijn. Volgens Grijzenhout duurt dit 'misverstaan' een paar jaar en houdt het ook aan bij het leren lezen en schrijven. “Zo lopen deze kinderen een verdere taalachterstand op ten opzichte van hun klasgenoten.”

 

Verder ziet Grijzenhout dat de grammaticale informatie van een taal invloed heeft op het leervermogen van een kind. Duitsers hebben veel te maken met grammatica, maar Duitse kinderen leren het correcte gebruik van bijvoorbeeld lidwoorden al op jonge leeftijd. Volwassenen die Duits moeten leren hebben die aspecten niet zo snel onder de knie. En Nederlandse kinderen snappen het juiste gebruik van lidwoorden minder snel dan Duitse kinderen.

 

Datzelfde verschil ziet de hoogleraar bij Italiaanse en Engelse kinderen. Waar Engelse kinderen bijna drie jaar doen over het correct vervoegen van werkwoorden, doen Italiaanse kinderen daar een jaar minder over. Dat terwijl Engelse werkwoorden in de basis makkelijker zijn dan de Italiaanse. Kinderen die twee talen leren zullen de grammatica van die tweede taal nog minder snel onthouden.