Volgens Weima kan het demissionaire kabinet al voorwerk verrichten met de subsidie confettie van de afgelopen jaren. “Er is de afgelopen jaren veel extra tijdelijk geld naar het primair onderwijs gegaan. Die middelen hebben we nodig, maar structurele zorgen vragen om structureel geld. Het probleem met tijdelijke middelen is dat je er geen langetermijnvisie op kunt bouwen: je kunt geen personeel in vaste dienst nemen op basis van een subsidie die een paar jaar geldig is. Het is namelijk nog maar de vraag of er een vervangende subsidie voor in de plaats komt.

 

Zulke risico’s accepteert de inspectie ook niet. De remedie is simpel: geef het onderwijs meer structureel geld. Een demissionaire minister kan dat niet forceren bij zijn net zo demissionaire minister van Financiën, maar hij kan wel aan het werk met zijn ideeën op dat punt.”

Ook moet de toekomst van vluchtelingenkinderen niet vergeten worden tijdens de kabinetscrisis. “Voor ons is het recht op onderwijs echt de leidraad. We hebben door oorlogen te maken met een grote toestroom van vluchtelingen”, zegt Weima. “Vanwege de personeelstekorten is de uitdaging groot, maar de plicht niet minder. We zullen er de komende maanden mee bezig blijven zoals we dat de afgelopen tijd al waren, en blijven samen met onze LOWAN-collega’s aan de bel trekken als er dingen mis gaat.”

Wel geeft de PO-Raad toe dat er onderdelen zijn die pas opgepakt kunnen worden wanneer er een nieuw kabinet is. Weima: “Dit voorjaar gaf voormalig minister Wiersma een voorzet over herijking van ons onderwijsstelsel. Zo’n fundamentele discussie kun je best voorbereiden de komende maanden, maar ik denk niet dat je daar nu over kunt beslissen. Kleiner thema, maar hetzelfde geldt voor dat wetsvoorstel strategisch HR waarmee Wiersma kwam: moet je po en vo allerlei extra personele verplichtingen opleggen, terwijl Dijkgraaf ‘zijn’ mbo uit dat voorstel heeft laten schrappen?”

De PO-Raad probeert optimistisch naar de toekomst te kijken: “De val van het laatste kabinet-Rutte komt op het moment dat wij het schooljaar aan het afsluiten zijn en dat vraagt om enig schakelen, maar we gaan een zomer en een najaar vol kansen tegemoet. Waarin we politici moeten overtuigen van blijvende en duurzame investeringen in onderwijskansen en in basisvaardigheden. Maar ook in onderwijshuisvesting: schoolgebouwen zijn natuurlijk een flinke kostenpost, maar dagelijks werkt een groot deel van het onderwijspersoneel met hele jonge mensen in gebouwen die niet meer voldoen. Dat gaat ten koste van de resultaten van leerlingen en verkleint dus ook hun kansen. Dat wil niemand.”