De weekendschool biedt al sinds 1998 een driejarige opleiding gericht op het ontwikkelen van brede algemene kennis en het ontdekken van individuele interesses. Jongeren krijgen les van onder andere advocaten, dokters, architecten, journalisten en kunstenaars die werkzaam zijn bij de organisaties waar de weekendschool op bezoek gaat. De leerlingen zelf zijn tussen de tien en veertien jaar oud en komen uit economisch zwakke wijken.

Volgens El Bouaalate heeft zijn deelname aan de weekendschool zijn wereld verbreed. “Ik heb onder andere veel rolmodellen ontmoet, die mij iedere dag weer inspireren”. Na zijn examen zal de weekenschoolalumnus geneeskunde gaan studeren. Bij het alumninetwerk, waar de vwo'er voorzitter van is, blijft zestig procent van de alumni betrokken.

“Van die alumni horen we verschillende verhalen terug; IMC Weekendschool blijkt invloed op ze te hebben gehad, maar het gaat wel om verschillende soorten effecten op verschillende soorten leerlingen. De een heeft vooral meer zelfvertrouwen gekregen, de ander heeft een goed beeld gekregen van welke beroepen bij hem of haar passen”, zegt Mark de Vries van IMC Weekendschool in Groningen, met vijf jaar de jongste vestiging van de weekendschool die momenteel negen vestigingen heeft.

Voordelen en passie
Voor de honderden leerlingen die wekelijks hun vrije zondag inruilen voor een vaak enerverend lesprogramma zijn er volgens De Vries meetbare voordelen: “Uit longitudinaal kwantitatief onderzoek en kwalitatief onderzoek is gebleken dat weekendschoolleerlingen een breder toekomstperspectief hebben dan leerlingen uit de controlegroep. Kwalitatief onderzoek toont aan dat oudleerlingen meer bewuste en doelgerichte toekomstbeslissingen op het gebied van studie en beroep maken”.

De Vries wordt geraakt door de passie waarmee de gastdocenten hun verhaal delen met leerlingen. “Die werkt aanstekelijk en zorgt ervoor dat ik er ook mee besmet raak”.

Memorabel zijn veel docenten en plaatsen waar De Vries met zijn leerlingen komt. “De laatste bijzondere locatie waar we geweest zijn was op een scheepswerf. Tussen alle half afgebouwde scheepsdelen kregen de leerlingen les in scheepsbouw. En natuurlijk mochten de leerlingen ook zelf aan de slag. Zo werd er onder meer met een hijskraan een plaat van één ton van de ene kant van de hal naar de andere verplaatst en hebben de leerlingen verschillende stukken metaal aan elkaar gelast”.

Van Afrika naar Groningen
Bijzonder was ook de plek waar Mark de Vries solliciteerde voor zijn huidige functie. Na het afronden van de pabo deed hij vier jaar geleden vrijwilligerswerk in Tanzania. In een klein dorpje op een berg in het Afrikaanse land werkte hij voor een Nederlandse stichting die zich bezighoudt met onderwijsprojecten.

“Op een dag ging ik geld pinnen in de dichtstbijzijnde grote stad. Dat is een busrit van twee uur en al met al ben je een dag kwijt. Naast het pinnen heb ik toen een internetcafé opgezocht en kwam daar in mijn inbox een mailtje van de toenmalig locatiemanager Groningen tegen. Via een vriendin had zij gehoord dat ik binnenkort weer naar Groningen kwam en een goede kandidaat zou zijn om het weekendschoolteam te komen versterken. Ik was meteen enthousiast en heb vanuit Afrika mijn sollicitatiebrief en CV verstuurd!”

Gastdocenten
Alhoewel de kinderen veel op pad zijn, benadrukt De Vries dat ze vaak ook 'gewoon' in een klaslokaal zitten. IMC Weekendschool kan daarvoor terecht in het onderwijscentrum van het Universitair Medisch Centrum Groningen. De gastdocenten staan daar voor de klas.

Bijzonder vindt Mark de Vries de verloskundige die als gastdocent de leerlingen laat zien en voelen wat een zwangerschap is. “Dit doet ze aan de hand van filmpjes over de groei en allemaal poppen die ze mee heeft. Er is die les ook een zwangere vrouw bij en de leerlingen horen het hartje en zien hoe een echo wordt gemaakt”.

“Tot slot is het aan de leerlingen om zelf een bevalling te begeleiden. Natuurlijk niet een echte, maar wel met poppen van de opleiding. Haar enthousiasme voor het vak en het bijzondere van zwangerschappen en kinderen krijgen weet deze gastdocent ontzettend goed te verwoorden”.

Niet alleen de gastdocenten en de leslocaties zijn bijzonder, dat zijn de kinderen dikwijls ook. De Vries vindt het moeilijk om er één te noemen die er tussenuit springt. “Je hebt toch al snel een zwak voor het meisje dat uit huis is geplaatst en bij ons mag zijn wie ze is en een vaste basis vindt of de jongen die in het eerste jaar baldadig en langzaam ontdooit en door de jaren heen steeds meer laat zien en aan het einde stralend zijn diploma in ontvangst neemt”.

Diversiteit
De Vries krijgt door zijn rol als coördinator in het Future for Life Institute, het alumninetwerk van IMC Weekendschool, ook inzage in wat er van de leerlingen terecht komt. “Oud-leerlingen komen terug voor masterclasses, reünies, bijles, stages en allemaal dingen die hun toekomst aan gaat. Ik spreek de jongeren dus nog geregeld en het blijft leuk om de verhalen te horen”.

Wat de Groningse vestiging van de weekendschool uniek maakt, is de diversiteit in de achtergronden van de leerlingen. “Ik zeg wel eens dat alleen het continent Oceanië niet vertegenwoordigd is. Bij andere vestigingen is dit minder gemengd en zie je dat er vooral twee afkomsten oververtegenwoordigd zijn. Zo heb je vestigingen met veel leerlingen met een Turkse en Marokkaanse achtergrond en anderen met Antilliaanse en Surinaamse”.

Hoop en optimisme
Het zijn juist die kinderen die vaak een extra zetje nodig hebben om in te zien dat ze alle kansen hebben, dat de wereld aan hun voeten ligt. Psychologe Heleen Terwijn, de oprichter van IMC Weekendschool, zag hoe veel kinderen somber waren en zich suf verveelden.

“Ik zag hen afglijden. Ik dacht: wat een lousy manier om met kinderen om te gaan”, aldus Terwijn. Ze zette veertien jaar geleden alles op alles om een weekendschool van de grond te krijgen, juist om deze groep kinderen perspectief te bieden en ze te laten zien welke kansen en mogelijkheden ze hebben. Duizenden kinderen hebben zo inmiddels door IMC Weekendschool een glimp opgevangen van een mogelijke toekomst om somberheid voor te zijn met hoop en optimisme.

© Nationale Onderwijsgids / Arend Jan Wonink