Literatuur en films over de Tweede Wereldoorlog spreken sterk tot de verbeelding. Ook populaire videogames, zoals Call of Duty, zijn vaak geïnspireerd door gebeurtenissen uit die oorlog. Maar geven de games een realistisch beeld van de oorlog en wat betekent het voor gamers om, 75 jaar na het einde van het de oorlog, een schietspel over dit conflict te spelen? Vragen die Pieter Van den Heede onderzocht in zijn proefschrift ‘Omgaan met de Tweede Wereldoorlog via gaming’. “Spelers ontlenen uit games soms nadrukkelijk een specifiek historisch begrip over gebeurtenissen uit de oorlog, zoals de Holocaust”, constateert hij.

 

Als voorbeeld noemt de promovendus een scène uit het spel Call of Duty: WWII waarin Amerikaanse soldaten een concentratiekamp ontdekken en waar je vervolgens als speler zelf in het virtuele kamp kan rondlopen. Hij sprak hierover met gamers tijdens LAN-party’s, grootschalige events waar gamers samenkomen, die hij bezocht voor zijn onderzoek.  “Die specifieke scene bleek heel wat emoties los te maken. Voor mij laat dat zien dat het spelen van games echt verrijkend kan zijn en een zinvolle ervaring is.”

 

In sommige spellen worden nazi’s of Franse verzetsstrijders heel eenzijdig neergezet. Dit soort simplistische weergaven betekenen volgens Van den Heede niet dat spelers daarom niets opsteken van games. Wel bouwen games vaak voort op hardnekkige mythes die door de hele populaire cultuur zijn verweven. Games zijn in de ogen van de promovendus een bijzonder invloedrijke hedendaagse culturele uitingsvorm waar je eigenlijk niet meer om heen kan. Daarom pleit hij er ook voor om games nadrukkelijker in de geschiedenisles te betrekken. Wanneer games overmatig focussen op het wapenarsenaal kan dat een goede opening zijn voor een discussie: “Zo kan een fascinatie voor een Sherman tank omslaan in een gesprek over de rol van techniek in een oorlog.”