Er werd een lessenreeks ontwikkeld over bewegingsgrafieken met realistische situaties waarin afstand verandert met tijd. Leerlingen leerden hierbij, op een voor hun herkenbare manier, te redeneren over de relatie tussen twee variabelen op de horizontale en verticale as. Ze verkregen daarbij inzicht in de bewegingspatronen van twee variabelen. Eén groep leerlingen kreeg een lessenreeks waarbij zij zelf lichamelijk in beweging kwamen, een andere groep kreeg lessen waarbij bewegingen bijvoorbeeld op het digibord werden gemaakt. Een derde groep kreeg ‘normale’ lessen over grafieken, zonder beweging. 

 

Het onderzoek liet zien dat de grafische redenering van de leerlingen verbeterde nadat zij een lessenreeks over bewegingsgrafieken hadden gevolgd. Deze verbetering was groter bij de groep leerlingen die direct lichamelijk in beweging kwam, dan bij de groep die met een geïllustreerd model van deze beweging werd onderwezen. Dit laat zien dat lichamelijke ervaringen de ontwikkeling van grafische redenering op de basisschool kan bevorderen. Daarnaast draagt ook de herkenbare context bij aan het begrip bij de leerlingen. Duijzer: “Zorgvuldig ontworpen lesactiviteiten met probleemsituaties die in de echte wereld voorkomen, waarbij van het intuïtieve begrip van leerlingen over de representatie van beweging gebruik wordt gemaakt, dragen bij aan de verbetering van grafische redenering.”