Volgens de drie docenten zijn zij niet alleen. Veel van hun collega’s krijgen een tijdelijk contract. Uiteindelijk kiezen ze voor een andere baan, een contract met minder uur of ze kiezen ervoor om minder werk te verrichten. Want in sommige gevallen krijgen docenten voor vier uur per week 300 euro bruto per maand. Eén van de docenten, Laura, hoorde bovendien dat universiteiten de betaling facturen zo verspreiden dat het leek alsof een docent een halfjaar lang deeltijd had gewerkt.

Het probleem aankaarten heeft geen zin. Docenten worden van het kastje naar de muur gestuurd. “Dan moet de faculteit het maar oplossen. Maar wij krijgen van de studenten de slechte evaluaties over de kwaliteit van het onderwijs. Ik ben aan een kantoorbaan begonnen”, zegt Laura, docent in de alfawetenschappen.

Ook in de gamma- en bètawetenschappen is onduidelijke contractering, onderbetaling en het overwerken een bekend probleem. Zo werkte docent Hilde jarenlang via detacheringsovereenkomsten voor onbepaalde tijd. Ondanks dat werd haar werk vaak als projectwerk benoemd dat in juni eindigde en in september weer begon. In de tussenliggende maanden werd ze dus niet betaald. Doordat er op deze manier wordt gewerkt, kijken universiteiten ook niet naar toekomstperspectief. Want ondanks dat een contract voor onbepaalde tijd is, stopt het werk aan het eind van het schooljaar.

De UvA is zich ervan bewust dat docenten een grote werkdruk ervaren. Daarom heeft de universiteit onlangs afspraken gemaakt om het personeelsbeleid aan te passen. “Het eerste punt daarin is een passende verhouding tussen vast en tijdelijk personeel, het tweede punt is vermindering van de werkdruk”, laat de UvA in een reactie weten. 

Door: Redactie Nationale Onderwijsgids