Een innovatieproces is vaak lastig te managen. Veel bedrijven kiezen daarom voor meer open innovatiestrategieën waarbij zij andere partijen betrekken. Ook universiteiten en onderzoeksinstellingen zoeken meer actief contact met hun economische en sociaal-maatschappelijke omgeving, bijvoorbeeld in industriële clusters. Dit wordt aangemoedigd door innovatiebeleid op regionaal, nationaal en Europees niveau. Samenwerking tussen bedrijven, universiteiten en overheid zou de innovatie en concurrentiepositie van een regio versterken.

Ooms bestudeerde onder andere drie Nederlandse industriële clusters en onderzocht of innovatieprocessen inderdaad door samenwerking worden vergemakkelijkt en bespoedigd. Hij ontdekte dat dit lang niet altijd het geval is. Stilstand, uiteenlopende belangen, animositeit en twijfel over het werkelijk aangaan van samenwerking, stonden een succesvolle samenwerking soms in de weg.

“Clusters ontstaan vaak op basis van geografische nabijheid, sociale nabijheid, cognitieve nabijheid en/of organisatorische nabijheid van samenwerkingspartners. Maar deze vormen van nabijheid vormen geen garantie voor succes”, zo ondervond Ooms. "Het bestaan van een persoonlijke ‘klik’ tussen bestuurders en medewerkers die met elkaar aan de slag moeten, is een niet te onderschatten factor.” Maar een sterke persoonlijke nabijheid speelt ook een belemmerende rol. Bijvoorbeeld doordat zich groepen vormen die zich afzetten tegen relevante buitenstaanders, maar ook vanwege zelfbescherming of immoreel gedrag zoals op het gebied van geheimhouding. Het is volgens Ooms vooral onder omstandigheden waar gematigde maar toch voldoende persoonlijke nabijheid bestaat, dat een samenwerking de verwachtingen op het gebied van innovatie kan waarmaken.

Door: Redactie Nationale Onderwijsgids