De gangbare gedachtegang, die ook is verwerkt in lesboeken en wetenschappelijke computermodellen, is dat een schimmelspore die op een resistente plant terecht komt, alléén voor nageslacht kan zorgen als de plant wordt aangetast en de schimmel zich zo kan reproduceren. Dat zou leiden tot een razendsnelle selectie van virulente individuen die de resistentie van de tarweplanten kunnen doorbreken, waardoor heftige epidemieën ontstaan. 

 

De onderzoekers hebben nu bewijs gevonden dat ‘zwakke’ types van plantenschimmels, die resistente planten niet ziek kunnen maken, wél voor nageslacht kunnen zorgen. Dergelijke ‘zwakke’ types blijven daardoor langer voor komen dan gedacht. De ‘sterke types’, die ook resistente planten ziek kunnen maken, krijgen dus niet snel de overhand. Resistente rassen blijven daardoor lang waardevol: de resistentie wordt niet snel doorbroken. De nieuwe inzichten worden gepubliceerd in het tijdschrift Nature Genetics.