Het is soms heel aandoenlijk: al jaren coach ik personeel bij diverse organisaties. Van CEO tot huishoudelijk medewerkers en ze zitten vaak met dezelfde problemen. Allemaal kijken ze op tegen hun meerdere en maken zichzelf kleiner. Dan heb je de 'hoogste' in de organisatie en waar moet die nog tegen op kijken en ja hoor... ook die heeft een tante of iemand bij het bestuur waar hij/zij tegenop kijkt en waar ze zich kleiner maken. Een interessant gegeven en ik vind het heerlijk om met ze te werken.
Weet nog dat ik op dezelfde dag de eigenaar van een grote organisatie coachte en een meisje van 16 die op het vmbo zat. Hij kwam eerder en toen een paar uur later het meisje tegen over me zat kwam ze met het zelfde verhaal: "Ik ben niet goed genoeg... ik voel me zo klein bij anderen vergeleken." Ze was stomverbaasd toen ik vertelde dat een paar uur daarvoor een directeur hetzelfde had gezegd.
Ik ken het zelf natuurlijk ook heel goed maar ben al zo'n jaar of dertig tot inkeer gekomen en het besef dat het allemaal onzin is en alleen maar een idee. Af en toe stink ik er weer in maar heb het gelukkig snel door en dan adem ik uit.
Ook de onderdirecteur moest onder handen genomen worden en de daaronder directeur en ja hoor allemaal met het zelfde probleem. Allemaal vaders die... of moeders die... of leraren die zeiden...
Vastgezet op de harde schijf
Ik zat ooit aan tafel met een stel heel intelligente oudere mensen. 'Toevallig' bleek dat hun vaders allebei het zelfde hadden gezegd: "Jullie zijn zo stom als het achterwerk van een varken!" Dat was zestig jaar geleden en ze hadden het op hun harde schijf vast gezet en waren daar het leven mee in gegaan. Dat had natuurlijk zo z'n invloed op banen keuze, partnerkeuze, manier van doen. De een had het mooi verborgen weten te houden door een ietwat arrogante houding om de boel te compenseren. De ander was altijd wat lieverig... iets te misschien ook om te compenseren.
Werkte veel in de zorg en de verzorgenden hadden ook zo'n tik overgehouden aan opmerkingen en de neiging om zich te dienstbaar op te stellen. Het is eenvoudig te verhelpen en ze zijn altijd verbaasd om te merken hoe snel het werkt.
Ga eens in de linkerhoek van de kamer staan en maak je eens heel klein. Praat dan vanuit die kleinheid met iemand anders. Dan ga je in de andere hoek van de kamer staan en dan maak je je groter en praat arrogant met iemand. Gek genoeg kan iedereen dat, daar hoef je geen toneel voor te spelen. Ga dan in het midden staan en adem uit en wees compleet jezelf. Zonder je groter of kleiner te maken en praat dan met iemand. Je voelt meteen het verschil en de conversatie gaat een stuk prettiger (Deze heb ik van Wendy Peeters).
Wij zijn gelijkwaardig
Denk bij jezelf: 'wij zijn gelijkwaardig'. 'Ik ben goed zoals ik ben' en adem rustig in en uit. Als je tegenover iemand zit waar je je normaal klein bij voelt, zorg dat je goed zit. Bedenk dat je gelijkwaardig bent. Adem af en toe uit want meestal zit je adem dan hoog. Dat maakt rustig. Als je dan voelt dat je knikkende knieen hebt of een rode kop, denk dan: Ha mooi, dat hoort bij het afkicken maar ik ben en blijf gelijkwaardig. Als je het eenmaal ervaren hebt gaat het steeds makkelijker. Je merkt dat de ander wat zakt met de arrogantie want er is niets om arrogant over te zijn. Je bent ontwapenend. Echt het is een heerlijk gevoel.
Mocht je er last van hebben... oefen maar... veel plezier en veel drinken vandaag! Oh ja en we zijn natuurlijk allemaal een deeltje van het grotere geheel.
Ps. Die schoenen zag ik in St. Tropez... ik heb ze maar laten staan.
© Nationale Onderwijsgids / Marja Ruijterman