Eerst denk ik dat hij zich vergist in de datum en ik antwoord dan ook: "Robin, vandaag is het 26 augustus, september is de volgende maand."  Robin kijkt mij verbaasd aan en zegt nog een keer: "24 september Robin en Karin samen."  Gevolgd door: "Met een raket en 10 schrijven”.
Dan snap ik wat hij wil zeggen. Hij is jarig op 24 september en wil dat alvast even delen. Jarig zijn is voor hem het leukste wat er is. Ik antwoord dat het klopt en dat we het gelijk op de kalender zullen zetten.

Verjaardagskalender 

‘s Middags knutselen we de verjaardagskalender en het enthousiasme voor zijn verjaardag wordt opnieuw aangewakkerd. Tijden het knutselen blijft hij herhalen: "24 september Robin en Karin samen."  Hij is hier niet in te stoppen; het moet gezegd worden en ik moet hem laten weten dat ik hem hoor.
De teleurstelling is groot bij hem als blijkt dat de verjaardagskalender niet mee naar huis gaat, maar in de klas komt te hangen.  Kon hij de tijd maar vooruit spoelen.

Dat ik zijn verjaardag op de kalender heb gezet, vindt hij fijn, maar is niet voldoende voor hem. Elke dag komt hij even bij mij staan: "24 september Robin en Karin samen." Elke dag antwoord ik hem kort dat het klopt en daarna kan hij weer verder.
Soms wordt ‘24 september Robin en Karin samen’ aangevuld met extra informatie. Zo weten we ruim op tijd dat hij een kroon met een raket en het cijfer 10 wil, dat hij cijfers wil zoeken op het digibord, dat hij op de tafel wil staan als we voor hem zingen en dat hij wil huppelen. Dat het maar goed duidelijk is voor ons.

De grote dag

En dan breekt eindelijk de grote dag aan.
Stralend komt hij op school. "24 september, Robin is 10.”  Ik kijk hem aan en enthousiast pakt hij mijn hand.  “Gefeliciteerd” roept hij, gevolgd door: “kroon met raket en 10."
Samen lopen we de klas binnen en gaan op zoek naar een mooi plaatje van een raket. Hij weet goed wat hij wil en het juiste plaatje is dan ook snel gevonden. We maken een kroon, waarbij hij mij precies vertelt hoe de kroon eruit moet komen te zien.

Hij was al jarig, maar met de kroon op zijn hoofd is hij nog meer jarig. Eindelijk mag hij dan zijn verjaardag vieren.

Vieren op zijn manier

Natuurlijk doen we het op zijn manier. We mogen hem eerst allemaal feliciteren en daarna loopt hij naar het digibord voor het spelletje met de cijfers.
Als dat klaar is, klimt hij op de tafel en mogen wij voor hem zingen. Hij straalt van oor tot oor en danst vrolijk op de plek mee.
Als we klaar zijn met zingen, komt hij van de tafel af en doet de lampen uit. Het is duidelijk, tijd voor de traktatie. En zo genieten we na een aantal minuten van een heerlijk cakeje met gekleurde spikkels. Het gaat precies zoals hij het in zijn hoofd had zitten en je ziet hem genieten met volle teugen.

Met de lees- en rekengroepjes moeten we maar niet te veel van hem verwachten vandaag. Hij is nu 10 en voor iets anders is even geen plek in zijn hoofd. Morgen weer een nieuwe dag.

*gefingeerde naam

Karin Boers is moeder van twee dochters en leerkracht in het speciaal onderwijs. Na de pabo heeft ze eerst gewerkt op een Montessorischool. Na twee jaar maakte ze de overstap naar het speciaal onderwijs. Het zml-onderwijs om precies te zijn. Al vele jaren werkt ze nu met veel plezier op een zml-school in het mooie Twente. In al die jaren heeft ze kinderen van verschillende leeftijden mogen lesgeven en mogen genieten van kleine stapjes en grote sprongen.

© Nationale Onderwijsgids / Karin Boers