Van Es (23) rondde hiermee vorig jaar haar master Rechtsgeleerdheid cum laude af aan Tilburg University, waar zij tijdens haar bachelorstudie ook al het Topklas-programma voor topstudenten had doorlopen. Na haar afstuderen is ze gaan werken bij de Nederlandse Voedsel- en Warenautoriteit.  

 

Ze droeg haar scriptie op aan haar moeder: “Die heeft aan den lijve ondervonden hoe moeilijk het is om medisch niet-objectiveerbaar letsel, anders dan whiplash, na een verkeersongeval aan te tonen. In haar geval is dat uiteindelijk gelukt, maar dat is een zeer moeilijk proces geweest. Daarom hoop ik dat mijn scriptie een bijdrage kan zijn voor andere slachtoffers.”

 

Niet-objectiveerbaar letsel is letsel dat medisch niet goed kan worden vastgesteld of verklaard: stress vanwege de aardbevingen in Groningen, zenuwpijn na een trauma, in tegenstelling tot bijvoorbeeld een beenbreuk die zichtbaar is op een röntgenfoto. Whiplash is het beroemdste voorbeeld van niet-objectiveerbaar letsel, maar daarover is al zoveel jurisprudentie verschenen dat daarbij, ondanks het ontbreken van medische causaliteit, onder omstandigheden toch juridische causaliteit kan worden aangenomen: de klachten zijn veroorzaakt door een ongeluk. Hetzelfde kan niet worden gezegd over medisch niet-objectiveerbare klachten anders dan whiplash. Door middel van literatuurstudies toont Van Es echter aan dat hetzelfde stramien dat geldt voor whiplash, ook kan worden gebruikt bij andere klachten na verkeersongelukken.

 

Uit haar vergelijking van jurisprudentieonderzoeken volgt dat bij medisch niet-objectiveerbare klachten anders dan whiplash dezelfde omstandigheden relevant zijn voor het aannemen van juridische causaliteit als bij whiplash.Deze omstandigheden kunnen worden herleid tot een toetsingskader bestaande uit twee stappen. De eerste stap houdt in dat het bestaan van de klachten in juridische zin vastgesteld dient te worden. Daartoe worden in de jurisprudentie verschillende maatstaven gehanteerd. De eerste maatstaf brengt mee dat objectief vastgesteld moet worden dat de klachten aanwezig, reëel, niet ingebeeld, niet voorgewend en niet overdreven zijn. De tweede maatstaf betreft dat er sprake moet zijn van een plausibel klachtenpatroon, inhoudende dat de klachten consistent, consequent en samenhangend zijn.

 

Eerdere winnaars van de JBL&G Scriptieprijs Letselschade waren Laura Kroese (2018),  Idya Karimi en Niels Blokland (2017), en Kirsten Maes (2016). 

 

Ook over 2020 wordt er weer een prijs uitgereikt voor de beste afstudeerscriptie van rechtenstudenten over letselschade. Inzenden kan tot 1 oktober 2020 via deze link.