Blokhuis: “Lachgas wordt steeds vaker en in grotere hoeveelheden gebruikt als drugs, met name door jongeren. Met grote risico’s voor hun eigen gezondheid, maar ook voor anderen, bijvoorbeeld in het verkeer. Zoals de ongevallen met dodelijke afloop in Eindhoven in maart en Rotterdam in mei, waarbij naar alle waarschijnlijkheid lachgas in het spel was. Voor eens en altijd moet duidelijk zijn dat dit een erg schadelijke stof is, die niet voor recreatief gebruik is. Tegelijkertijd wil ik ervoor zorgen dat de sectoren waar lachgas wordt gebruikt zoals het bedoeld is, zoals de auto-industrie en de banketbakkers, hier niet de dupe van worden.”

 

Het verbod is in goed overleg met deze sectoren opgesteld, zodat het aansluit bij hun dagelijkse praktijk. Naast het verbod wordt ook preventie- en voorlichtingsmateriaal herzien om jongeren te informeren en beschermen tegen de risico’s van lachgas. Juist voorlichting en preventie is naast een verbod van onverminderd groot belang.

 

De zorg wordt door het wetsvoorstel niet geraakt, omdat het gebruik van lachgas als geneesmiddel door de Opiumwet wordt uitgezonderd van het verbod. Daarnaast wordt een algemene uitzondering gemaakt voor de technische industrie en de horeca. Aanbieders hoeven hiervoor dus geen ontheffing of vergunning aan te vragen. Wel zijn er kaders geschetst die aangeven hoe deze eigenlijke toepassingen, van productie en handel tot gebruik, eruitzien. 

 

Voor consumenten zijn amper eigenlijke toepassingen van lachgas. Zij mogen alleen lachgas in ampullen kopen en bezitten met het doel hier slagroom mee op te kloppen. Hiervoor geldt dat ze alleen verkocht mogen worden aan consumenten van 18 jaar en ouder en in hoeveelheden van niet meer dan 1 verpakking van maximaal 10 ampullen. Ook moet voor het winkelpersoneel aannemelijk zijn dat het wordt gekocht met het doel er voedsel mee te bereiden. Lachgas in gasflessen valt voor consumenten buiten alle eigenlijke toepassingen en wordt dus in alle gevallen verboden.