We horen de woorden, de meningen van anderen. Het belang van lezen wordt door velen verkondigd. De resultaten van het PISA-onderzoek hebben, zeer begrijpelijk, voor een enorme impuls gezorgd. We weten allemaal wat ons te doen staat. De handen zijn ineen geslagen. Het is nu een kwestie van doen, van doorpakken.
Jacques Vriens sprak in klare taal de PABO en diens studenten aan. Anne Steenhoff deed er nog een schepje bovenop en verduidelijkte het belang van onze ‘grote-mensen-verantwoordelijkheid’. Naast leerkrachten, wees ze ook met de vinger naar de ouders en verzorgers. Een tijdje geleden verscheen een opiniestuk van Janneke Schotveld (Volkskrant) waarin ze verkondigt dat het uitleggen van het belang van lezen, vooral bij kinderen, niet langer noodzakelijk is. Laten we vooral gaan doen, zegt ze, laten we vooral gaan lezen, voorlezen, vrij lezen. Dat ‘doen’ draagt onze kinderboekenambassadeur Rian Visser vol passie ook uit. Sinds zij het stokje van Martijn van der Linden heeft overgenomen zorgt ze met een ongekende energie en overtuigingskracht dat haar motto ‘Laat zien dát je leest en wát je leest!’ iedereen ter ore komt.
Anders goed
En toen ik dinsdag 1 oktober deel mocht nemen aan het pabo-congres ‘Ruim baan voor lezen’ werd het belang nog meer verduidelijkt. Maar er was ook iets anders. Ik hoorde Wenckje Jongstra’s woorden en kon geen andere conclusie trekken. Het voelde anders, het voelde goed, het voelt anders goed. Ik denk oprecht dat het dusdanig verandert dat we met z’n allen enkel nog die verandering willen omarmen en zien groeien.
Hoe heerlijk is het als kinderen met stralende ogen een boek van je aannemen, aan je lippen hangen wanneer je een verhaal voorleest, gierend van de lach aan de slag gaan met een creatieve schrijfopdracht en een waanzinnig mooi gedicht in elkaar zetten.
En hoe bijzonder het is wanneer de ‘grote mens’ in de deuropening van de schoolbieb staat met de vraag om samen een thematafel te maken, of een boek voor een leerling wenst wiens huisdier onlangs is overleden, of graag boeken in de Oekraïense taal wilt, of vraagt naar een lees tip om tijdens zijn/haar eigen vakantie te lezen…
De waanzinnige wereld van het geschreven woord
En dat raakt, tevreden ga ik aan de slag. Stel ik me dienstbaar op, draag uit wat ik onmisbaar vind en hoop dat het mij lukt om iedereen de waanzinnige wereld van het geschreven woord te laten ontdekken. Het is eenieder zo gegund. Een wereld vol eindeloze avonturen, grenzeloos genieten en zorgen voor een warme, menselijke verbinding. Hoe mooi zou dat zijn…
Inmiddels weten we allemaal waarom. We begrijpen de noodzaak. We weten… laten we daarom vooral -vanuit een ongekende gedrevenheid, passie en naastenliefde- DOEN!
Door: Nationale Onderwijsgids / Judith Knapp - Brouns
