In Meester Mark draait door doet hij met veel vaart en zelfspot verslag van zijn nieuwe loopbaan. De onervaren meester maakt een vliegende start: hij strikt veters, plakt pleisters op kapotte knieën en leert zijn groep rekenen en schrijven. Helaas blijft het schooljaar niet zo idyllisch.

Een jongen met het Gilles de la Tourette-syndroom roept vijftig keer per dag 'mamamia-pizzeria'. Een meisje dat categorisch zwijgt, communiceert door opzichtig in het kruis van haar leerkracht te grijpen. En de moeder van een aartsluie leerling concludeert dat haar zoon een Winti-kruidenbad en vier weken absolute rust nodig heeft.

 

Geleidelijk groeit bij de voormalige verslaggever twijfel: Heeft hij de juiste carrièreswitch gemaakt? Dromen, durven, doen, blijkt niet zo simpel als het lijkt.

De bureaucratie in het onderwijs is enorm. Een leuke les voorbereiden? Helaas, er moet eerst een arrangementenplanning gemaakt worden. De leerlingen de baas blijven, is bovendien moeilijker dan gedacht. Op de Pabo, waar je met broddelwerk prima cijfers kunt scoren, heeft orde houden geen prioriteit. Daar is het belangrijker om een vis te kleien. Uiteindelijk belandt Mark op een skippybal van een haptonoom - en hakt hij de knoop door.