De twee studenten moesten als afsluiting van hun eerste jaar een werkstuk schrijven. Er werd van de studenten verwacht dat ze in de huid van een officier van justitie kropen en vanuit die rol een voordracht schreven. De studenten hadden voor een eerdere poging een onvoldoende gekregen.

Dezelfde zinnen in beide werkstukken 

De studenten gingen dus voor een herkansing en schreven nogmaals een voordracht. Dat mocht van de hogeschool thuis, maar niet samen. Toch had de examencommissie het vermoeden dat de studenten wel hadden samengewerkt. Veel zinnen in de werkstukken waren namelijk precies hetzelfde. Andere zinnen waren misschien anders geformuleerd, maar leken alsnog op elkaar.

Feedback verwerkt 

De examencommissie oordeelde daarom dat dit plagiaat was en gaf de studenten voor de herkansing ook een onvoldoende. De studenten stapten tenslotte naar de Raad van State, want ze hadden helemaal niet samengewerkt. Waarom hadden hun werkstukken dan zoveel gelijkenissen? Daar konden ze makkelijk antwoord op geven. Ze hadden allebei de kritiek van hun docent op het eerste afgekeurde werkstuk goed onthouden en deze feedback verwerkt in de nieuwe versie.

De hoogste bestuursrechter gaf uiteindelijk Saxion een onvoldoende, want er is wel overlap in de tekst van de werkstukken, maar daarmee is er nog niet meteen plagiaat geweest oordeelde de Raad van State. “Daarnaast zijn bepaalde frasen, evenals de indeling en de gebruikte tussenkopjes, duidelijk geleend van het voorbeeldrequisitoir. En dat geldt ook voor het gebruik van voetnoten op bepaalde plaatsen.” De Raad van State kan overigens niet uitsluiten dat de studenten nooit hebben samengewerkt.

Werkstuk opnieuw beoordelen 

Saxion moet nu de proceskosten betalen en hun rechtendocent aan het werk zetten. De docent in kwestie moet de werkstukken van de studenten namelijk opnieuw beoordelen.

Door: Nationale Onderwijsgids / Femke van Arendonk