De beschikbare deeltijders maken deel uit van het onbenut arbeidspotentieel. Naast werklozen en deeltijders die meer willen werken, behoren daartoe ook de zogeheten semiwerklozen. Zij zijn beschikbaar voor betaald werk, maar hebben daar niet recent naar gezocht, of ze hebben wel gezocht maar zijn niet meteen beschikbaar.

Onbenut arbeidspotentieel 

Het onbenut arbeidspotentieel is vanaf 2014 vrijwel voortdurend teruggelopen, van bijna 2,1 miljoen naar ruim 1,3 miljoen in 2021. Alleen in 2020, het eerste jaar van de coronapandemie, was er een toename. Het aantal onderbenutte deeltijdwerkers ging met die trend mee. In 2021 waren er 561 duizend deeltijdwerkers die meer uren wilden maken en daarvoor beschikbaar waren. In 2014 waren dat er nog 259 duizend meer.

Leeftijdscategorieën 

De bereidheid om meer uren te gaan werken verschilt aanzienlijk tussen de verscheidene leeftijdscategorieën. Van de 25-plussers met betaald werk was in 2021 4 procent een parttimer die beschikbaar was voor een grotere baan, onder werkende jongeren (15 tot 25 jaar) was dat 16 procent.

Van alle werkende vrouwen is 8 procent een onderbenutte deeltijder en van alle werkende mannen is dat 4 procent.

Bedrijfstakken 

De bedrijfstakken waar naar verhouding de meeste mensen direct beschikbaar zijn om extra uren te werken, zijn de horeca en cultuur, recreatie en sport. Hier zijn relatief veel jongeren werkzaam. In de horeca wilde 14 procent meer werken, in cultuur, sport en recreatie 11 procent. De handel, het onderwijs en de gezondheids- en welzijnszorg completeren de top vijf.

Kassamedewerkers 

In de top van de ranglijst van beroepen waarin deeltijders hun werkweek wel wilden verlengen, is een aantal typische horecaberoepen terug te vinden: kelners, barpersoneel en keukenhulpen. De lijst wordt echter aangevoerd door kassamedewerkers, die relatief vaak jong zijn. Daarnaast wilden sportinstructeurs en reisbegeleiders vaak meer uren werken.

Door: Nationale Onderwijsgids