“In veel regio’s is nog totaal niet bekend wat er na 1 januari 2015 gaat gebeuren”, vervolgt Coene. “Er is nog geen contract getekend en de helft van de gemeenten heeft de aanbesteding niet rond. Dat is vervelend voor alle zorgverleners, maar raakt ook de kinderen direct als de zorg niet kan worden gecontinueerd. Ik vind dat uiterst zorgwekkend.”

Gemeenten zijn vanaf 1 januari 2015 verantwoordelijk voor de bekostiging van de jeugdzorg. Dyslexiezorg, nu nog vergoed vanuit de basisverzekering, valt daar ook onder. Gemeenten krijgen straks maar een beperkt budget van de overheid waardoor ze huiverig zijn geworden om contracten te sluiten. Ze weten niet precies voor hoeveel kinderen zij zorg moeten regelen, omdat er regionaal geen of nauwelijks cijfers voorhanden zijn. Er zijn signalen dat ook in zee wordt gegaan met dubieuze aanbieders die beweren de kinderen te kunnen ‘genezen’ met hun aanpak. 

“Vanaf 2009 kunnen basisschoolleerlingen vergoede dyslexiezorg krijgen”, zegt Coene. “Wat kwalitatief goede zorg is, is neergelegd in het Protocol Dyslexie Diagnostiek & Behandeling. Maar een aantal regio’s weet het beter en denkt zelf wel te kunnen bepalen wat kwaliteit is. Los van het feit dat gemeenschapsgeld zo wordt verspild, zijn de kinderen de dupe. Zij krijgen slechte zorg met alle gevolgen van dien.”

Coene ziet allerlei uitwassen en maakt zich zorgen. ‘Er is zo hard gevochten voor kwalitatief goede dyslexiezorg voor basisschoolleerlingen. Belangrijkste aspect daaruit vind ik dat kinderen na behandeling in staat zijn om op hun eigen niveau verder te leren. Dat betekent dat zij uiteindelijk opgroeien tot zelfverzekerde mensen. Heel wat anders dan gefrustreerde kinderen die altijd miskend worden omdat ze dyslectisch zijn. Natuurlijk moet er op de centen worden gelet. Maar niet ten koste van de kwaliteit van zorg.”

© Nationale Onderwijsgids