Volgens Deckers is het niet altijd duidelijk waartoe kinderen met Downsyndroom in staat zijn qua taalontwikkeling. Dat komt doordat gebaren in het onderzoek naar de ontwikkeling  van woordenschat bij deze kinderen vaak niet ter sprake komt. Uit eigen onderzoek van Deckers, waarin hij veertig kinderen volgde, blijkt namelijk dat zij via gebaren veel meer woorden kennen dan ze sprekend kunnen uitdrukken.  

De onderzoeker stelt dat taalontwikkeling van kinderen met Downsyndroom niet veel anders is dan die van andere kinderen als die andere vormen van communicatie, zoals gebaren, worden meegenomen. De bewering van logopedisten of leerkrachten dat gebaren de woordontwikkeling zou afremmen, is in zijn ogen dan ook niet terecht.

Bij taalontwikkeling gaat het zowel om aandacht, geheugen en motorische vaardigheden. Volgens Deckers is daarin nog veel verbetering te boeken, omdat de logopedist, fysiotherapeut, en/of leerkracht niet altijd op elkaar afgestemd zijn. Welke vorm van ondersteunde communicatie een kind nodig heeft, moet door de professionals beter worden geregeld. Daarnaast moet er interprofessioneel worden opgeleid en worden samengewerkt, zodat er over de grenzen van beroepen wordt gekeken. 

De onderzoeker denkt dat de extra aandacht voor ondersteunende communicatie ook helpt bij kinderen die andere spraak- en taalproblemen hebben, bijvoorbeeld door een beroerte, niet-aangeboren hersenletsel. “Dat je niet kan praten, betekent niet dat je niet kan communiceren”, zegt hij. Hij maakte zelf een aantal jaren geleden mee dat een jongen die nauwelijks communiceerde in korte tijd door het aanleren van een paar gebaren zich veel meer kon uiten. Voor Deckers was dat de motivatie om hierover meer onderzoek te gaan doen. Hij promoveert op 29 juni aanstaande aan de Radboud Universiteit.

Door: Redactie Nationale Onderwijsgids