Kinderen lezen steeds vaker digitale teksten, niet alleen thuis, maar ook op school. Er is nog niet veel onderzoek gedaan naar hoe de kinderen die teksten begrijpen. Sabine Fesel, student aan de Radboud Universiteit, bekeek het digitale tekstbegrip van kinderen en hoe dit eventueel verbeterd kan worden. Dit meldt de Radboud Universiteit.
Het lastige aan digitale teksten is dat het ingebedde hyperlinks en grafische navigatieoverzicht bevat, hierbij valt te denken aan onder andere buttons, kopjes en opsommingen. Digitale teksten zijn daardoor niet altijd rechtlijnig, wat verschilt van geprinte tekst. Hyperlinks en grafische overzichten kunnen helpen bij het bepalen van de leesvolgorde, maar kunnen ook leiden tot cognitieve overbelasting. Fesel ontdekte dat het tekstbegrip van digitale teksten voor kinderen vanaf groep 8 geen probleem is.
In het onderzoek maakte de studente onderscheid tussen vier typen digitale teksten: lineaire digitale tekst, digitale tekst met grafische overzicht, digitale tekst met ingebedde hyperlinks en hypertekst met grafisch overzicht. Met behulp van tekstbegripvragen tijdens of na het lezen onderzocht Fesel het tekstbegrip en leren van de scholieren. Uit het onderzoek blijkt dat leerlingen op de middelbare school even goed leren van de vier verschillende typen digitale teksten.
“Een hiërarchisch gestructureerde hypertekst helpt het leren. De links in dit type tekst ondersteunen een diepere verwerking. Ontwerpers van educatieve teksten kunnen daar rekening mee houden. Leerkrachten kunnen leerlingen ondersteunen door zich bewust te zijn van de verschillen tussen geprinte en digitale tekst en hun leesonderwijs op de verschillende kenmerken aan te passen”, aldus Sabine Fesel. Ze promoveert op 16 maart aan de universiteit.
© Nationale Onderwijsgids
