Opleiding speelt een sleutelrol als het gaat om thuis kunnen werken, volgens nieuwe gegevens van het CoViD Impact Lab, een gezamenlijk onderzoeksproject van de Universiteit van Bonn’s ECONtribute Cluster of Excellence en IZA. De onderzoekers vergeleken werkpatronen bij het begin van de crisis en kort nadat de coronamaatregelen van kracht waren geworden. 

 

Het totale percentage werknemers dat tenminste twee uur per dag thuiswerkt is verdubbeld van 27 tot 54 procent. Dit komt vooral door de hoogopgeleide werknemers – 76 procent van hen werkt sinds het begin van de crisis minstens twee uur per dag thuis, vergeleken met slechts 31 procent van de laagopgeleiden. 

Voor universitair geschoolden lijkt het overschakelen op telewerken relatief het makkelijkst: terwijl bij hen het aandeel thuiswerkuren in alle gewerkte uren toenam van 11 tot 68 procent, bleef dit aandeel voor de  laagopgeleiden steken op een vijfde. Onder lager opgeleiden daalde juist het totaal aantal gewerkte uren veel sterker.

 

De belangrijkste reden is waarschijnlijk dat lager opgeleide werknemers vaker werken in beroepen waarbij thuiswerken niet mogelijk is, zoals in de transportsector, detailhandel of catering. Dit zorgt ervoor dat zij meer risico lopen om flink minder uren te werken of zelfs hun baan te verliezen. Tegelijkertijd hebben zij vaak minder spaargeld of andere middelen om verlies van inkomen te compenseren. Dit maakt hen extra kwetsbaar in deze crisis en meer afhankelijk van overheidssteun.

 

Middelbaar- en laagopgeleide werknemers werken ook vaak in essentiële beroepen, zoals de verpleging of de supermarkten. Zij hebben op het moment een grote werkzekerheid, maar lopen een groter risico op besmetting. Aan de andere kant zijn mensen die thuiswerken beschermd tegen zowel besmetting als verlies aan inkomen. Dit vergroot de kloof op de arbeidsmarkt tussen kantoorbanen, gekenmerkt door hogere opleidingsniveaus en een groter aandeel in thuiswerken, en laaggekwalificeerde banen zonder opties om thuis te werken.