Het ontbreken van sociaal verkeer leidt bij kwetsbare groepen tot een verminderde kwaliteit van leven en tot gezondheids- en veiligheidsrisico’s. Dat komt naar voren uit onderzoek van Nederlandse kennisinstellingen en maatschappelijke partners, gecoördineerd door de Universiteit van Amsterdam. Ruimere beleidsdoelen en een lokale aanpak bieden oplossingen. Dit meldt de Universiteit van Amsterdam.
In het project Coronatijden brengt een consortium van kennisinstellingen en maatschappelijke partners de impact van de coronacrisis op kwetsbare groepen in Nederland in kaart. Uit de eerste resultaten blijkt dat gezondheids- en welzijnsproblemen bij alle kwetsbare groepen zijn versterkt. Op basis van de bevindingen en in lijn met de recente richtlijnen adviseert het consortium essentieel en veilig face-to-face contact mogelijk te maken in de zorg voor kwetsbare groepen. Het risico op besmetting moet steeds afgewogen worden tegen het garanderen van een minimale kwaliteit van leven, welzijn en gezondheid.
Het project Coronatijden richt zich op ouderen, thuis en in het verpleeghuis; mensen met psychiatrische problemen; mensen met licht verstandelijke beperkingen; dak- en thuislozen; gezinnen met jonge kinderen; gezinnen waar huiselijk geweld aan de orde is, en begeleiders en mantelzorgers.
Kwaliteit van leven loopt terug en gezondheid en veiligheid worden bedreigd
Door het wegvallen van dagbesteding en structuur is eenzaamheid een nijpend probleem, vooral voor degenen die thuis wonen. Ook zijn er in alle kwetsbare groepen mensen die buiten proportioneel bang zijn voor de coronadreiging en worden er gezondheidsproblemen, somberheid, en zelfdestructief gedrag gemeld, zoals meer drinken, gokken, en compulsief kopen op internet.
Door de thuisisolatie kunnen spanningen in gezinnen hoog oplopen, en tot onveilige situaties leiden, in het bijzonder voor vrouwen en kinderen. Bij acute onveiligheid wordt face-to-face contact gezocht. Tegelijkertijd is onderzoek naar vermoedens van huiselijk - of seksueel geweld bemoeilijkt door beperking van huisbezoek.
Voor alle groepen speelt de duur van de maatregelen een rol. Een paar weken is nog te overzien, en in sommige gevallen werd de relatieve rust zelfs gewaardeerd, maar een gebrek aan toekomstperspectief breekt mensen na verloop van tijd op.
Verruim het doel
Door de lange duur van de crisis is essentieel sociaal verkeer noodzakelijk om ernstige gezondheidsschade te voorkomen en een minimale kwaliteit van leven te garanderen. Dit vraagt om landelijk beleid dat het veilig herintroduceren van face-to-face contact in begeleidings- en dagbestedingsprogramma’s stimuleert.
Projectfinancier en partners
Het project is gefinancierd door ZonMW en is een samenwerking tussen de Universiteit van Amsterdam, MEE NL, Vrije Universiteit Amsterdam (VU), Trimbos Instituut, Ben Sajetcentrum, Pharos Expertisecentrum Gezondheidsverschillen en de Hogeschool van Amsterdam.
Door: Nationale Onderwijsgids
