Gianni de W. haalde meer dan honderd meisjes en vrouwen over om naaktbeelden van zichzelf met hem te delen, veelal in ruil voor geld. Vervolgens perste hij hen af met de beelden. Deze verschrikkelijke zaak laat zien dat shame sexting en sextortion strafbaar zijn en dat slachtoffers op geen enkele manier schuldig zijn aan wat hen is overkomen. Dat meldt Krista Schram, Associate lector Publiek Vertrouwen aan Hogeschool Inholland.
De zaak Gianni de W. laat zien hoe geraffineerd en manipulatief plegers te werk kunnen gaan om meisjes tot het sturen van materiaal te verleiden. Dit terwijl vaak wordt gedacht dat meisjes op eigen initiatief en zich bewust van de risico's materiaal sturen en dus ook zelf verantwoordelijk zijn als het wordt verspreid. Zo wordt de schuld van shame sexting nog vaak bij het slachtoffer gelegd: ‘Dan had ze maar niet aan sexting moeten doen’.
Victim blaming
Juist die victim blaming maakt slachtoffers, en juist het doorbreken van het patroon van 'victim blaming' is wat andere slachtoffers nodig hebben om hulp te vragen en aangifte te doen, blijkt uit ons en ander onderzoek. De online- en offlinewereld zijn, ook op seksueel gebied, niet langer gescheiden, maar onlosmakelijk met elkaar verbonden. Het feit dat sexting (in toenemende mate) hoort bij onze beleving van seksualiteit is de afgelopen jaren steeds meer geaccepteerd.
Ontvanger van de beelden
Deze realiteit vraagt een andere aanpak van ouders, docenten, jongerenwerkers en alle andere professionals die gesprekken met jongeren voeren over seksualiteit. De enorme en belangrijke rol die de ontvanger van de beelden heeft in het proces moet de aandacht krijgen. Het gesprek moet dus (ook) gaan over: ‘In welke situaties is het gepast om seksueel getinte foto’s te vragen aan iemand?’, ‘Hoe ga jij ermee om als iemand liever geen foto’s wil sturen?’, ‘Als je foto’s ontvangt van iemand, wat doe je daar dan mee?’ en ook: ‘Wat is jouw reactie als je ziet dat iemand foto’s van een ander doorstuurt?’
Door: Nationale Onderwijsgids
