Van kinderarmoede wordt gesproken als een kind leeft in een huishouden waar het inkomen onder de armoedegrens ligt. Daarvan is in Nederland sprake als een gezin met een kind moet rondkomen van minder dan 1740 euro per maand. Bij twee kinderen ligt de grens bij 1960 euro.

In het onderzoek werd gekeken naar de inkomsten van gezinnen, de beleving van de recessie en het aantal werkloze jongeren. Behalve de armoede zelf steeg in Nederland ook de beleving van de armoede. Van de ondervraagden gaf elf procent aan dat zij in 2013 momenten kenden waarop ze niet genoeg geld hadden om voor zichzelf of hun familie eten te kopen. In 2008 was dat nog vier procent.

In het rijtje landen waar de kinderarmoede de afgelopen jaren steeg staat Nederland niet bovenaan. In Griekenland, Kroatië, Ierland, IJsland en Letland is sprake van een stijging met vijftig procent. In achttien landen nam de armoede onder kinderen af. In onder meer Chili, Finland en Polen daalde de kinderarmoede met dertig procent.

De afgelopen jaren zakten 2,6 miljoen kinderen in de ontwikkelde wereld onder de armoedegrens, waardoor op dit moment ongeveer 76,5 miljoen kinderen in de geïndustrialiseerde wereld in armoede leven.

Door een laag inkomen kunnen ouders werkloos worden, de rekeningen niet meer betalen of het gezin kan hun huis verliezen. Voor de kinderen in een gezin kunnen de gevolgen zijn dat ze niet de benodigde gezondheidszorg of opleiding krijgen en dat er niet genoeg voedsel is.

In maart maakte het Verwey-Jonker Instituut in een onderzoek naar armoede onder kinderen in Nederland al bekend dat tussen 2009 en 2012 het aantal kinderen dat in ons land in armoede leeft met tien procent is gestegen. Uit het onderzoek kwam verder naar voren dat arme kinderen met name buiten de grote steden wonen.