Tobias vindt het een natuurlijk iets, de zogeheten ‘witte vlucht’. Dit is wanneer ouders elke ochtend liever de wijk uit fietsen om hun kinderen naar een ‘witte school’ te brengen, dan om ze naar een gemengde school vlakbij te brengen. "Het is heel natuurlijk om naar mensen toe te trekken met wie je iets gemeen hebt. Je cultuur, je religie of je uiterlijk bijvoorbeeld.”

Dit heeft echter wel een kanttekening. We leven immers in een diverse samenleving, waardoor het belangrijk is dat je met mensen om leert gaan die anders zijn dan jij. "Hoe vroeger je daarmee begint, hoe beter. Je beeld over anderen begin je te vormen als je tussen vijf en zeven jaar oud bent. Volwassenen kunnen van mening veranderen, maar dat gaat veel langzamer dan op de basisschoolleeftijd."

Uit het onderzoek van Stark blijkt tevens dat kinderen in een gemengde klas positiever kijken naar mensen met een andere achtergrond. Het is echter niet voldoende om kinderen van verschillende achtergronden gewoon bij elkaar in de klas te zetten. “De leraar heeft daarin een belangrijke taak. Die moet zorgen dat er geen groepsvorming ontstaat langs etnische lijnen en dat de sfeer in de klas goed is.” Dit is niet altijd eenvoudig, en hier zou meer aandacht voor moeten zijn op de lerarenopleiding, vindt Stark.

Monique Hoogland helpt al jaren groepjes ouders in Amsterdam het initiatief te nemen om een school in hun buurt te mengen. Scholen moeten immers een afspiegeling van de buurt zijn, zo vindt zij. Ze denkt ook dat het vaak een kwestie van koudwatervrees is. “Een van de scholen die ik dit jaar heb begeleid bij een ouderinitiatief, heeft nu zes gemengde klassen. Ouders zijn daar blij mee. Het leidt tot wederzijds begrip. Volgens mij voelen mensen zich daar uiteindelijk prettiger bij.”

Door: Redactie Nationale Onderwijsgids