Van Raamsdonk, zelf dyslectisch, is ervan overtuigd dat de beklemtoning van fonologie, de verklanking van een woord zoals dat tegenwoordig in het leesonderwijs gebeurt, dyslectische kinderen niet helpt. Hij denkt dat kinderen die gevoelig zijn voor dyslexie en leren lezen door elke letter afzonderlijk te benoemen en het geheel dan aan elkaar te plakken, nooit volledige woordbeelden zullen herkennen, waardoor lezen moeilijk blijft gaan. Vanuit dat inzicht ontwikkelde hij samen met anderen de methode Alfa-bedding, die gericht is op het leren herkennen van woordbeelden. 

 

Drs. Bert Ordelman, orthodidact en dyslexiedeskundige, deelt zijn visie. “Naar mijn mening zouden alle betrokkenen op z’n minst moeten erkennen dat de huidige methodiek eenzijdig is: alles draait om de fonologie, er is geen aandacht meer voor het lezen als visueel proces, zoals dat bijvoorbeeld in de jaren 70 nog wel het geval was. Maar je leest niet met je oren, je leest met je ogen.” Volgens Hildegonde Mostert, ook verbonden aan de Stichting Platform Dyslexie Nederland, is dyslexie dan ook geen stoornis “maar een gevolg van een verkeerde instructie hoe je leert lezen”.

 

De methode Alfa-bedding wordt dit jaar als een pilot ingevoerd op een basisschool in Deurne. Van de dertig kleuters die in een risicogroep vallen, gebruikt de helft Alfa-bedding. De andere helft, de controlegroep, gebruikt de gewone leesmethode, zodat de verschillen tegen elkaar afgezet kunnen worden. Volgens de ontwerpers kan de methode het beste al in groep 2 gestart worden, voor het normale leesonderwijs start. 

 

Van Raamsdonk hoopt dat op termijn Alfa-bedding op meer scholen ingezet gaat worden en dat er meer draagvlak voor komt. De Stichting Platform Dyslexie Nederland zou het liefst een langlopend promotieonderzoek laten doen naar dit onderwerp, tegelijkertijd met relevant onderzoek naar het brein van kinderen. De Hersenstichting is geïnteresseerd in de stichting en draagt ook financieel bij.