De subsidiestop van de vier ouderorganisaties door het Ministerie van Onderwijs heeft uiteindelijk toch ook gevolgen gehad voor de grootste ouderorganisatie in het onderwijs Ouders & Coo, bekend geworden o.a. door de succesvolle lobby voor gratis schoolboeken. Door het subsidieverlies moest ook Ouders & Coo flink reorganiseren. Echter opheffen zoals bij de katholieke en algemeen bijzondere ouderorganisaties bleek uiteindelijk niet nodig.
 

Wel zijn er door een statutenwijziging van de organisatie een aantal wijzigingen doorgevoerd die een nieuw soort ouderorganisatie heeft voortgebracht. Een daarvan is het verdwijnen van de naam 'Ouders & Coo'. Er is een nieuwe naam 'Ouders van Waarde' voor een ouderorganisatie die zich nieuw gaat presenteren en profileren en die zijn werkzaamheden richt op het christelijke en katholieke onderwijs. 
 

De inmiddels afgetreden Raad van Toezicht van Ouders & Coo heeft aanvullend op deze ontwikkeling de schoolbesturenorganisatie Besturenraad verzocht om de statutaire doelstelling van Ouders & Coo eveneens in te bouwen in hun doelstelling om daarmee ook diensten van de Besturenraad voor ouders toegankelijk te maken. 

De nieuwe ouderorganisatie neemt de rechten en plichten, de cursussen en overige diensten en services over van Ouders & Coo en stelt deze nu breder beschikbaar.

 

Volgens oud-directeur Werner van Katwijk is de ontwikkeling van de nieuwe ouderorganisatie een moeilijk, maar broodnodig traject geweest: “Deze coalitie ziet niet zoveel in christelijke en katholieke organisaties. Ze wilden dat we fuseerden tot een algemene organisatie, maar op dat punt hebben we de hakken in het zand gezet. Het is niet zo dat de overheid de samenleving inricht. In een democratie richt de samenleving de overheid in. Dat hebben we ook gezegd op het Ministerie. De eigen achterban gaat over ons en niet een toevallig en tijdelijk zittend kabinet. Vervolgens kom je in een stroomversnelling.” In eerste instantie werd de mogelijkheid bekeken om de leden een hogere contributie te laten betalen. Veel scholen schrokken daarvoor terug, omdat ze zelf moesten bezuinigen.

Van Katwijk: “Er zouden teveel scholen gaan bedanken en dat wilden we niet. Het rare was wel dat bedankjes zelfs hartverwarmend waren. Zo van: ‘met spijt moeten we’ en ‘we hebben jarenlang met veel plezier… maar..’’.  Daarop trokken we onze conclusie. Contributieverhoging was niet haalbaar. Het moest anders.” Stoppen was geen optie, dus moest er gereorganiseerd worden. Het mes ging in de organisatie, en dat deed pijn. Toch is het gelukt om met aanzienlijk minder middelen en een andere opzet een organisatie van de grond te krijgen met de ambitie om de ouders van zowel christelijke als katholieke scholen te bedienen. 

 

© Nationale Onderwijsgids