"Hoewel de verschillen klein zijn, scoren scholen met de meeste mannen en de oudste leraren het hoogst. Scholen met de meeste vrouwen en de jongste leraren scoren juist het laagst."(RTL 8 juli 2014)
Door Hans Boudestein
“Scholen met de meeste mannen en de oudste leraren scoren het hoogst.” Ergens tussen al het geweld in het nieuws passeerde dit bericht. Waarom raakte dit mij?
Een aantal jaren geleden moest ik een oudere leerkracht coachen. Nog een aantal jaren te gaan, maar dat is geen excuus om niet op de juiste manier het directe instructiemodel uit te voeren. In de grote groep 8 heerste een goede sfeer. De les spelling begon met terugblik, doel: “Franse leenwoordjes” en lesoverzicht. De leerlingen waren stil en letten op; een enkele kauwde op de pen, een ander keek in het rond. Er kwamen voorbeelden op het bord en even later volgde de verwerking. Een groepje kwam aan de instructietafel. Ik keek rond, zette plusjes op mijn observatieformulier en keek stiekem naar mijn mail.
Plots stond de meester op: “Even stoppen allemaal, dit is echt belangrijk!” En richting mij: “Sorry, dit is niet zoals het hoort, maar ik vind dat het even moet!” Hij stapte de klas uit en kwam terug met een dik boek. “Bij de woordjes staat “braille”. Weet iemand wat dat is?” Vingers in de lucht; er ontstond een gesprek, het boek ging rond, er werden prikpennen gehaald. Na een kwartier werd de les gestopt en de meester eindigde met: “En hebben jullie nu gezien, ja gezien, dat er twee ellen staan en geen jéé? En volgende keer wil ik weten wanneer je het met een hoofdletter schrijft!”
Mijn observatieformulier was maar half ingevuld, maar voor mij een dikke plus. Hoe directer kan instructie zijn? Ook als is het niet volgens model. Een leerkracht die een kans ziet en omdat hij boven de leerstof en leerlijnen staat de kans durft te grijpen! En daar hoef je toch niet “oud” of “man” voor te zijn…..
De kleindochter van de oude visboer zat bij mij op school. Ik werd vaak door haar geholpen. Het schoonmaken duurde wat langer en het bakken…..ach, mijn vader vond de vis soms wat vetter dan anders, maar hij bleef lekker.
© Nationale Onderwijsgids / KPC Groep
Het deed me denken aan de tijd dat ik als klein jongetje voor mijn vader een visje moest halen bij de visboer. “Zorg dat je geholpen wordt door die ouwe!” Volgens mijn vader, geboren in een vissersdorp, dus een kenner, was de vis die schoongemaakt en gebakken werd door de al gepensioneerde visboer de lekkerste die er was.
Een aantal jaren geleden moest ik een oudere leerkracht coachen. Nog een aantal jaren te gaan, maar dat is geen excuus om niet op de juiste manier het directe instructiemodel uit te voeren. In de grote groep 8 heerste een goede sfeer. De les spelling begon met terugblik, doel: “Franse leenwoordjes” en lesoverzicht. De leerlingen waren stil en letten op; een enkele kauwde op de pen, een ander keek in het rond. Er kwamen voorbeelden op het bord en even later volgde de verwerking. Een groepje kwam aan de instructietafel. Ik keek rond, zette plusjes op mijn observatieformulier en keek stiekem naar mijn mail.
Plots stond de meester op: “Even stoppen allemaal, dit is echt belangrijk!” En richting mij: “Sorry, dit is niet zoals het hoort, maar ik vind dat het even moet!” Hij stapte de klas uit en kwam terug met een dik boek. “Bij de woordjes staat “braille”. Weet iemand wat dat is?” Vingers in de lucht; er ontstond een gesprek, het boek ging rond, er werden prikpennen gehaald. Na een kwartier werd de les gestopt en de meester eindigde met: “En hebben jullie nu gezien, ja gezien, dat er twee ellen staan en geen jéé? En volgende keer wil ik weten wanneer je het met een hoofdletter schrijft!”
Mijn observatieformulier was maar half ingevuld, maar voor mij een dikke plus. Hoe directer kan instructie zijn? Ook als is het niet volgens model. Een leerkracht die een kans ziet en omdat hij boven de leerstof en leerlijnen staat de kans durft te grijpen! En daar hoef je toch niet “oud” of “man” voor te zijn…..
De kleindochter van de oude visboer zat bij mij op school. Ik werd vaak door haar geholpen. Het schoonmaken duurde wat langer en het bakken…..ach, mijn vader vond de vis soms wat vetter dan anders, maar hij bleef lekker.
© Nationale Onderwijsgids / KPC Groep
