Ik vroeg aan de vrouwen of ze iets wilden voorbereiden en vertellen over wat ze als het mooist en diepst in hun geloof beleefden. De vrouwen namen de opdracht heel serieus en vertelden over hun beleving van wat voor hen heilig was. Het was prachtig om ze te zien en te horen. Vanuit hun hart vertelden ze over hun ervaringen met Allah, de Goden, Christus en Boeddha en wat die met hun leven deden en hoe het ze verrijkte. We luisteren sprakeloos en de christelijke vrouw zei stomverbaasd toen de moslima sprak: "Zo ervaar ik het precies het zelfde, dat had ik nooit verwacht..."

De groep was al hecht maar nu werden de vrouwen vriendinnen. De hindoestaanse nam de volgende keer schitterend gekleurde sari's mee en alle vrouwen wikkelden zich in de doeken en dansten om elkaar heen. Ze namen de heerlijkste exotische hapjes mee.

Het was feest.

Het jaar was bijna voorbij en de laatste dag brak aan. Ik kwam binnen en schrok. De sfeer was somber en geladen. Eerst wilden ze niet zeggen wat er aan de hand was maar uiteindelijk kwam het hoge woord eruit. Ze wilden een cadeau voor me kopen. De boeddhiste opperde dat een Boeddhabeeldje echt iets voor mij was. De christelijke vrouw had toen bits gereageerd: "Bah, daar doe ik niet aan mee... dat is zwarte magie!" De boeddhiste en de hindoestaanse voelden zich gekwetst en er ontstond ruzie. Alle vier mengden zich in de strijd.

Toen ieder haar zegje had gezegd en iedereen iets rustiger werd hadden we het over wederzijds respect en dat iets wat voor iemand heilig is lelijk maken eigenlijk de echte zwarte magie is.

De christelijke vrouw zag in wat ze had gedaan en bood haar excuses aan. Al snel was de sfeer weer als vanouds en ik kreeg een grote neutrale plant.

© Nationale Onderwijsgids / Marja Ruijterman