De volgende dag kwam de jongen van negen met zijn zusje van acht langs om lootjes te verkopen voor school. Ik pakte net mijn fiets uit de schuur en voor ik het wist vuurde hij dertig vragen op me af over elk knopje op mijn fiets en de meeste over knopjes waar ik nog nooit over had nagedacht of maar had gezien. Ze waren me nooit opgevallen.

Ze vroegen of ze het huis mochten zien en zoef... hij vloog door het huis met zijn zusje achter hem aan... weer duizenden vragen stellend: over de zolder en hoe dat zat en wat er op de muur moest... en hoe het bed sliep en voor ik het wist sprong hij op mijn bed. "D'r af" riep ik in mijn beste Frans en ik pakte hem en zwierde hem rond... en dat vond ie prachtig en ik ook. Ik zei dat mijn Frans niet zo goed is en zijn zusje vertaalde de vragen nog eens in het Frans maar dan iets langzamer, waarbij ze haar broertje aardig bijhield qua tempo. Van antwoorden kwam niet veel, voor ik het helder had in mijn hoofd was hij al veel verder. Het duizelde me, niet gewend aan kinderen om mee heen, maar zeker niet aan geniale jongetjes en meisjes die de snelheid hebben van duizend gigabite.

Een moeilijk jongen? Ja, voor mij en voor mijn buurvrouw en de juf op school, omdat we hem niet bij kunnen houden... een probleem? Ja voor ons.. omdat wij veel langzamer zijn en omdat we op de meeste van zijn vragen geen antwoord hebben. Adhd? Vast, maar willen we hem verlagen naar ons denk- en doenvermogen omdat wij hem niet bij kunnen houden. Misschien moeten wij speed gaan gebruiken. Deze jongen is geniaal en zijn zusje ook omdat ze hem bij kan houden en de communicatie gaande houdt. EQ noemen ze dat.

Heb ooit een man gecoacht die adhd had. Groot probleem voor het bedrijf omdat hij zo snel is dat iedereen achter hem aanhobbelt. Ik vroeg hem te mediteren en terwijl ik het vroeg dacht ik: Mar, wat doe je nu? Een adhd-er stil zetten? Tot mijn verbijstering was hij binnen de kortste keren totaal in meditatie toen ik nog zat te dubben of ik er goed aan deed. Ook daar was hij snel in. Later gaf ik de tip aan een vader met een zoon met adhd om met zijn zoon mee te ademen terwijl hij op schoot zit... en ja hoor... totale rust voor beiden. Van de week hoorde ik ook over een jongen met adhd die mediteert. Betere en snellere "meditateurs" zijn er niet te vinden.

Is het een idee om adhd'ers les te laten geven aan adhd-kinderen... die blijven op hetzelfde denk- en zijnniveau en kunnen elkaar goed hebben. Er komen steeds meer kinderen die snel zijn... kan me zo voorstellen dat over een aantal jaar wij degenen zijn die 'nvtb' worden genoemd... speciale klassen voor 'niet vooruit te branders'.

Adhd-ers zijn het probleem niet, dat zijn wij, die erachteraan hollen en het niet bij kunnen houden.

© Nationale Onderwijsgids / Marja Ruijterman