“Een cijfer aan de gymprestatie hangen is heel lastig. Wanneer heeft iemand een 6,5 en wanneer is het een 7?” vraagt leraar Wietse Siemerink zich af. Ook gymleraar Robbert Boogers vindt het lastig en noemt de becijfering “nattevingerwerk”. Bovendien kan het geven van cijfers op gym ook heel demotiverend werken, en dat heeft een averechts effect, aldus onderzoeker Lars Borghouts: “Als leerlingen elke keer opnieuw een cijfer krijgen, en natuurlijk vooral als het een slecht cijfer is, dan raken ze niet gemotiveerd voor sport en bewegen. Terwijl dat juist het doel is van de gymles.”

Problematisch

Borghouts is vooral niet te spreken over de manier waarop een cijfer tot stand komt: “Heel vaak wordt beoordeeld of kinderen een bepaald kunstje kunnen. Dus kunnen ze de basketbal in de basket gooien?” Bij gym krijgen leerlingen echter maar drie weken achter elkaar dezelfde sport, en dat maakt de becijfering problematisch, vindt Borghouts. In drie weken kun je niet groeien in een sport, en dat betekent dat leerlingen een cijfer krijgen op iets dat ze al kunnen en niet iets dat ze hebben geleerd tijdens de gymles.

Leerlingen

NOS Stories vroeg ook leerlingen naar hun ervaringen in een vragenlijst op Instagram die door 7000 scholieren werd ingevuld. Van hen zegt 30 procent het niet eens te zijn met de manier van beoordeling. Opvallender is dat meer dan de helft van de scholieren aangeeft weleens stress of ongemak te voelen tijdens de gymles. Ze zijn bang om uitgelachen te worden door leerlingen en docenten en bij sommige leerlingen gebeurt dit ook regelmatig.

Het cijfers geven voor gym zoals het nu op veel scholen gebeurt lijkt dus geen ideaal systeem. Hoe kan het beter? Borghouts vindt dat er betere richtlijnen moeten komen, waarbij scholieren meer feedback krijgen en minder beoordelingen.

Door: Nationale Onderwijsgids