Om de juiste kinderen in aanmerking te laten komen voor VVE, moet worden gekeken naar de brede ontwikkeling van het kind. Dat zeggen consultatiebureaus, die bepalen welk kind in aanmerking komt voor VVE. Nu is het belangrijkste criterium voor een VVE-indicatie een lage opleiding van de ouders, eventueel aangevuld met een weinig stimulerende taalomgeving. Dit beleid doet veel kinderen tekort, want er zijn meer problemen die tot achterstand kunnen leiden. Aan de andere kant komt het volgens Driessen regelmatig voor dat een kind een doelgroepindicatie krijgt omdat de ouders laagopgeleid zijn, terwijl het geen achterstand heeft. Dat blijkt uit een onderzoek naar de voorschoolse fase van VVE door het ITS en het Kohnstamm Instituut van de Universiteit van Amsterdam.

Veruit de meeste gemeenten gaan uit van de zogenoemde gewichtenregeling, waarbij alleen gekeken wordt naar een laag opleidingsniveau van de ouders, en eventueel taalachterstand van het kind. Via die regeling krijgen zij geld van de landelijke overheid. Andere gemeenten hanteren zelfgekozen aanvullende criteria, zoals de herkomst van de ouders, in welke buurt het kind woont, gescheiden ouders of gedragsproblemen. VVE voor deze uitgebreide doelgroep betaalt de gemeente zelf.

VVE-experts die Driessen raadpleegde, pleiten daarom voor een ‘Passend VVE’, naar analogie van Passend onderwijs, met een integraal aanbod voor alle kinderen, afgestemd op de specifieke mogelijkheden en behoeften van ieder kind. Consultatiebureaus moeten dus een balans zien te vinden tussen de criteria van de gemeente voor een VVE-indicatie en de belangen van het concrete kind. Een complicerende factor zijn de instrumenten die consultatiebureaus gebruiken om doelgroepkinderen te herkennen. Deze instrumenten zijn niet ontwikkeld voor VVE en zijn niet op betrouwbaarheid of validiteit onderzocht. Er wordt dan ook zwaar geleund op de expertise en jarenlange ervaring van de medewerkers van het consultatiebureau.

© Nationale Onderwijsgids