De Universiteit van Sheffield voerde een tweetal experimenten uit. Tijdens het eerste experiment moesten ouders grapjes maken of doen alsof terwijl ze speelden met hun kind van tussen de 16 en 20 maanden oud. Een grapje was bijvoorbeeld dat ouders een kip op hun hoofd zetten, en ouders deden alsof ze hun handen wasten. Bij het tweede experiment moesten ouders verbaal grapjes maken of verbaal doen alsof. De kinderen waren toen tussen de 20 en 24 maanden oud. Ouders vertelden bijvoorbeeld dat een rond blok een paard was. 

 

De kinderen uit het eerste experiment, zo concluderen de onderzoekers, konden al aanwijzingen of suggesties oppikken van ouders dat iets een grapje is of dat ze doen alsof. De kinderen leerden door het gedrag van hun ouders om grapjes en doen alsof uit elkaar te houden. Ouders, zo bleek, toonden meer ongeloof in hun taalgebruik en acties als ze een grapje maakten dan wanneer ze deden alsof. Het gevolg was dat de jonge kinderen meer ongeloof toonden in hun acties. De kinderen uit het tweede experiment toonden meer ongeloof in hun taalgebruik. 

 

“Het onderzoek laat zien hoe belangrijk spelen is voor de ontwikkeling van kinderen,” aldus onderzoeker Elena Hoicka. “Ouders die doen alsof en grapjes maken met hun kinderen bieden de kinderen aanwijzingen waarmee ze deze twee uit elkaar kunnen houden.” Een belangrijke levensles, aldus de onderzoekers. “Weten hoe je een grapje maakt is belangrijk voor het onderhouden van relaties, het buiten een kader denken en het genieten van het leven. Doen alsof helpt kinderen om nieuwe vaardigheden en nieuwe informatie te leren.”